خادم الحرمین

متاسفانه در چهل سال گذشته تبلیغات ایران نه تنها منفی بوده بلکه همیشه در لاک دفاعی بوده است تا دشمن مثلا اینستاگرام یا تلگرام تولید کند و ما آن را فیلتر کنیم! و این شایسته یک ام1راتوری نیست. البته دشمنان اینطور می خواهند و برایشان بهتر است. لذا باید دید دشمنان تا کجا نفوذ کرده اند که امپراتوری را فشل کنند یا آن را دور از ذهن نشان دهند. امپراتوری ایران اسلامی از قدیم دارای تبلیغات هجومی بوده و روشهای گوناگونی را تجربه می کرده است. یکی از رسانه های ایرانیان شیپور بوده است. وجود شیپور و نواختن در ان نشان قدرت و حماسه بوده است. حتی جارچی ها ابتدا از شیپور یا طبل استفاده می کردند تا ذهنها را مرعوب و آماده شنیدن نمایند.اینگونه شنیداری ها با ذهن مردم بازی می کرد و آنها تمام سخنان را گوش داده و به جان می سپردند. از وقتی اسلام آمد کلمه بسم الله الرحمن الرحیم جایگزین آن شد. یعنی هرکس برای نفوذ کلام خود ابتدا این کلمه را می گفت: یعنی می خواهم مطالب مهمی را بگویم که باید به گوش جان بشنوید و آن را فراموش نکنید. نظامی گفت: بسم الله الرحمن الرحیم بود کلید در گنج حکیم! یا : فردوسی: حکیم سخن در زبان افرین. البته غربی ها آن را تغییر دادند و به زنگ تبدیل کردند. که از زنگ کلیسا الهام می گرفت و در مدارس آن را جایگزین نمودند. الان اگر کسی زنگ بزند یعنی من مطلب مهمی دارم که باید گوش بدهید و حفظ کنید. حفظ کردن سخنان یکی دیگر از رسانه های ایرانی بود. که غرب آنها را افسانه نامید و بایکوت کرد. و بوروکراسی که آمد گفت: نگو! بنویس. لذا از ان زمان بجای زنگ یا بسم الله و یا شیپور از اعلامیه اصتفاده کردند. و مردم نسبت به شعار های قبلی بی اعتتنا شدند. تا موقعی که چیزی چاپ نمی شد و اعلامیه بر در و دیوار کوبید خادم الحرمین ...